Een kijkje achter de schermen (blog)
Een indrukwekkende lijst bezoekers
Afgelopen week mocht ik Judith Duveen, directeur Werkbedrijf van het UWV, welkom heten bij Scalabor. Daarmee sluit Judith een lange lijst van bezoekers af die we in de afgelopen zeven jaar mochten ontvangen. Staatssecretarissen Tamara van Ark en Jurgen Nobel waren haar voorgegaan, net zoals PvdA/GroenLinks-fractievoorzitter Frans Timmermans, eurocommissaris Wopke Hoekstra, werkgeversvoorzitter Ingrid Thijssen, werknemersvoorzitters Tuur Elzinga, Kitty Jong en Patrick Fey, DG’s Araya Sumter en Carsten Herstel, voormalig vicepremier Lodewijk Asscher, Cedris-voorzitter Mohamed El Mokkaddem, voormalig staatssecretaris Maarten van Ooijen, burgemeester Ahmed Marcouch en vele, vele wethouders en raadsleden uit Arnhem en de regiogemeenten. Al deze bezoekers hebben we een rondleiding mogen geven, zij hebben gesproken met medewerkers en met eigen ogen kunnen zien wat we binnen Scalabor doen. Nooit waren de bezoeken geregisseerd. Dat kan ook niet; medewerkers moeten kunnen zeggen wat ze te zeggen hebben en vinden het inmiddels oprecht leuk wanneer er belangstelling wordt getoond. Bij al deze bezoeken hadden we maar één doel voor ogen: laten zien welke belangrijke rol het sociaal ontwikkelbedrijf speelt op de arbeidsmarkt.
Behoud en toekomst van regionale werkbedrijven
Door deze rol te laten zien, kun je het vervolgens hebben over het belang van het in stand houden van de infrastructuur van de regionale werkbedrijven. Daarmee bedoel ik niet dat de infrastructuur koste wat kost hetzelfde moet blijven of dat de focus moet liggen op het behoud van alle eigen werkplekken. Zeker niet. De infrastructuur is nodig om kwetsbare werkzoekenden te begeleiden naar werk bij reguliere werkgevers en als vangnet te dienen voor degenen die – al dan niet tijdelijk – baat hebben bij een werkplek met net iets meer begeleiding. Toch zie ik nog steeds ontwikkelbedrijven die krampachtig vasthouden aan eigen werkzaamheden en op allerlei manieren proberen vrijgekomen SW-werkplekken in te vullen. Dat is echter niet de bedoeling van de Participatiewet, noch in het belang van de arbeidsmarkt en de werknemer, en bovendien financieel niet houdbaar.
De cruciale rol van het sociaal ontwikkelbedrijf
Het sociaal ontwikkelbedrijf van de toekomst is wat mij betreft een cruciale speler in de arbeidsmarktregio en het nieuw op te richten regionaal werkcentrum. De gedachte daarachter is namelijk dat werkgevers- en werknemersdienstverlening zonder schotten wordt samengevoegd. En dat is precies de rol van ontwikkelbedrijven. Sterker nog, het is de enige partij die zowel werkzoekenden als werkgevers spreekt, diagnoses stelt, opleidingen en leerwerkplekken biedt, bemiddelt, detacheert en tijdelijk werkgever is wanneer dat nodig is. Die expertise is van groot belang in een steeds krapper wordende arbeidsmarkt, waarin we iedereen nodig hebben, en in een wereld die steeds ingewikkelder wordt, waardoor steeds meer mensen wat extra hulp kunnen gebruiken. Daarom geloof ik absoluut niet in de gedachte dat, door de daling van het aantal medewerkers met een SW-indicatie, het ontwikkelbedrijf een sterfhuisconstructie is. Nee, ik ben ervan overtuigd dat de rol van het ontwikkelbedrijf alleen maar belangrijker wordt. Niet door vast te houden aan het verleden, maar door veel meer als spil in het web te functioneren tussen werkzoekende en werkgever.
Een boodschap aan onze bezoekers
Dat is de boodschap die ik de afgelopen jaren heb proberen mee te geven aan al die mensen die de moeite hebben genomen om bij ons op bezoek te komen. Mensen die vaak weinig wisten over wat we deden wanneer ze binnenkwamen of een bepaald beeld hadden van de sociale werkvoorziening. Maar in alle gevallen waren het mensen die openstonden voor ons verhaal en die allemaal als ambassadeur vertrokken. De radertjes van de politiek draaien langzaam, en we zijn er nog lang niet, maar ik weet zeker dat we – door het positieve verhaal te vertellen en te laten zien dat de Scalabor’s van ons land onderdeel van de oplossing zijn in plaats van het probleem – die radertjes een extra duwtje in de juiste richting hebben kunnen geven.
Tamara, Jurgen, Frans, Wopke, Ingrid, Tuur, Kitty, Patrick, Araya, Carsten, Lodewijk, Mohamed, Maarten, Ahmed en nu dus ook Judith, maar ook aan al die anderen die de afgelopen jaren op bezoek zijn geweest: ongelofelijk veel dank voor jullie bezoek en jullie ambassadeurschap!