Van hangen naar hakken: Hidde vindt zijn draai in de keuken
Een doordeweekse dag van Hidde: om elf uur begint zijn werk in de keuken van een klein restaurant in Zevenaar. Als hij niet naar school moet, tenminste. Een doordeweekse dag van Hidde, twee jaar geleden: de hele dag hangen achter de laptop, met of zonder drugs. Hoe is dat veranderd? Door veel vertrouwen, doorzettingsvermogen en… spierpijn.
‘Tot onze spijt moeten wij u mededelen…’ Hoe vaak Hidde die standaard afwijzingsbrief heeft gekregen, kan hij zich niet meer herinneren. Tientallen, zeker. “Of ik hoorde helemaal niks na een sollicitatie, dat gebeurde ook. Het enige bedrijf dat me uitnodigde voor een sollicitatiegesprek was La Coquerie. Niet dat ik daar nou zo graag wilde werken, ik wilde gewoon een baan waar ik m’n rekeningen mee kon betalen.”
Dat zijn sollicitatiebrieven geen succes hadden, kon hij eigenlijk wel begrijpen. “Ik heb zes jaar thuisgezeten zonder iets te doen. Mijn dagen bestonden uit hangen in bed of op de bank, computerspelletjes en drugsgebruik. Geen cv om indruk mee te maken.”
De knop gaat om
Tot de knop bij Hidde om ging. Het moest anders. Met zijn verslavingen stopte hij van het ene op het andere moment en hij wilde zijn leven weer opbouwen. Maar hoe? “Op het sollicitatiegesprek met Bas van de Coquerie stelde ik voor om veertig uur per week te werken. Lekker geld verdienen, dacht ik. Maar Bas vond dat geen goed idee. Laten we beginnen met 16 uur, zei hij. En schakel een jobcoach in, zodat je begeleiding krijgt. Een vreemde mededeling, maar ja, het was het enige baanaanbod wat ik had, dus ik ging ermee akkoord.”
Knop om, keukenskills aan
Bas kan zich dat sollicitatiegesprek ook nog goed herinneren. “Als je zes jaar niks hebt gedaan, is veertig uur werken heel zwaar. Zelfs die 16 uur gingen niet zo goed. De hele dag staan viel hem zwaar, hij had ontzettende spierpijn. Hij kwam te laat, meldde zich op het laatste nippertje ziek of kwam gewoon niet opdagen. Maar ik wist zeker dat het erin zat bij hem. We hebben de werkweek toen anders ingedeeld: niet meer twee lange dagen, maar vijf korte werkdagen. En van daaruit konden we opbouwen.” Hidde: “Toen lukte het wél. De structuur was goed voor me. Ik ging op tijd naar bed en stond op tijd op. Ik ging het werk zelfs leuk vinden.”
De volgende stap: koksopleiding
Anderhalf jaar na die sollicitatie was Hidde klaar voor een volgende stap. Hij begon in september aan de koksopleiding. “Bas wist een restaurant waar ik kon beginnen. Ik heb een dag meegelopen en ik zag het zitten. Nu ga ik één dag in de week naar school en ik werk twee lange dagen in het restaurant. Flink wennen om weer na tien jaar in een klaslokaal te zitten.”
Hoe kijkt Hidde terug op alles wat er afgelopen twee jaar is veranderd? “Ik voel me beter, ik weer zorg goed voor mezelf. Ja, daar ben ik best een beetje trots op. Maar ik moet vooral Bas bedanken. Elke andere manager had me er direct uitgegooid. Hij geeft me vertrouwen dat ik het kan.” Bas reageert bescheiden. “Het is fijn dat we Hidde hebben kunnen helpen. Dat doe ik niet alleen, maar met het hele team van La Coquerie en dankzij eigenaar Jan Ros, die ons de ruimte geeft. Maar Hidde doet het vooral zélf. En hij zet alles op alles om te slagen.”
Coaching voor succes
Anouk le Comte van Scalabor was betrokken als externe jobcoach bij Hidde tijdens zijn werk bij La Coquerie. Hidde had zelf gesolliciteerd en Bas heeft toen gevraagd hem te coachen op de werkplek aangezien hij een aantal jaren niet had gewerkt en in een sociaal isolement leefde. Tijdens zijn hele dienstverband bij La Coquerie heeft zij Hidde begeleid en evaluatiegesprekken met hem gevoerd.