Statushouders: Alleen door mee te doen leer je echt

De sleutel naar een succesvolle integratie van statushouders is zo snel mogelijk meedoen op de arbeidsmarkt, dat succes onderschrijft Harry Zoomers vanuit zijn rol als regionaal verbinder statushouders.

Sinds dit jaar is Harry Zoomers vanuit het Werkgeversservicepunt regionaal verbinder statushouders in de arbeidsmarktregio Midden-Gelderland. Deze nieuwe functie is ontstaan vanuit de landelijke aanpak om statushouders beter te begeleiden naar werk. “De arbeidsparticipatie van statushouders blijft achter ten opzichte van andere werkzoekenden,” vertelt hij. De Wet Inburgering uit 2022 moet hier verandering in gaan brengen. Gemeenten hebben meer verantwoordelijkheid gekregen in het begeleiden van statushouders. “Dit vergroot hun kansen om te participeren op de arbeidsmarkt en zo succesvol te integreren. Voorheen kregen statushouders een eigen budget om hun inburgering te regelen. Dat was een behoorlijke opgave als je de taal minimaal spreekt en de weg niet weet in het systeem.”

Harry Zoomers accountmanager WSP

Participatie is essentieel

Dankzij de nieuwe Wet Inburgering wordt beter gekeken naar iemands niveau en achtergrond. Aan de hand van drie leerroutes kunnen statushouders aan hun inburgeringsplicht voldoen: de B1-route, de onderwijsroute en de zelfredzaamheidsroute. “Samen met de gemeenten wordt gekozen welke route het beste bij iemand past.” Zo snel mogelijk aan het werk speelt een sleutelrol in deze nieuwe aanpak. Werken stimuleert niet alleen taalvaardigheid, maar biedt ook een sociaal netwerk en een gevoel van betrokkenheid bij de samenleving. “Door mensen zo snel mogelijk te laten participeren op de werkvloer, geef je ze de kans zich onder te dompelen in de Nederlandse taal en cultuur. Participatie is essentieel voor het succes van inburgering.”

Ervaringsdeskundige

Baptista José is het daar helemaal mee eens. Hij kwam op jonge leeftijd naar Nederland en gebruikt zijn eigen ervaringen van destijds vandaag de dag in zijn werk. Als aspirant-coach richt hij zich voor sociaal ontwikkelbedrijf Scalabor op het ondersteunen van statushouders. “Onze focus ligt op het creëren van verbinding. Het belangrijkste vind ik dat mensen een plek hebben om te werken, ook al is er soms een taalbarrière. Zo laat je mensen voelen dat ze meetellen. Van thuiszitten wordt niemand gelukkig. We geven ze de ruimte om zichzelf te zijn. Wat ik denk dat beter kan? Nog eerder in het proces beginnen met taallessen! Al binnen de asielzoekerscentra zou men hier veel intensiever mee bezig moeten gaan. Hoe eerder mensen beginnen met de taal, hoe sneller ze vooruitgang boeken. Alleen door mee te doen leer je echt.”

Kennissessies

Dat de taal en cultuur een belangrijke rol spelen ziet ook Harry, maar daarnaast is ook het gebrek aan kennis van de Nederlandse arbeidsmarkt en het nog niet beschikken over een netwerk een punt. “Mensen zijn veelal goed opgeleid en gemotiveerd om te werken. Er is veel potentie en talent onder statushouders. Wat we ze willen bijbrengen zijn de nuances van onze werkcultuur: hoe solliciteer je, hoe schrijf je een goed cv, hoe presenteer je jezelf. Deze kennis overbrugt de kloof tussen werkzoekende en werkgever.” Het Werkgeversservicepunt organiseert daarom kennissessies voor werkgevers om de samenwerking met statushouders onder de aandacht te brengen en zo culturele verschillen te overbruggen. “We delen praktijkvoorbeelden, nodigen ervaringsdeskundigen en ambassadeurs uit en laten werkgevers door een andere bril naar culturele verschillen kijken.”

Praktische begeleiding helpt mensen echt verder

Die culturele verschillen kunnen veel effect hebben” vervolgt Lamis Al Balkhi. Ze komt uit Syrië en heeft zelf de inburgering doorlopen. Ook zij werkt als aspirant-coach statushouders bij Scalabor. “Een compleet andere carrière dan toen ik nog in Syrië woonde. Daar was ik ruim twintig jaar werkzaam voor het ministerie van Toerisme als ingenieur. Heel mooi dat ik nu andere statushouders mag begeleiden die hetzelfde doormaken, ik zie dat het juiste advies mensen echt verder helpt. Mijn praktijkervaring in mijn land van herkomst, samen met mijn ervaring hier en mijn succesvolle aanpassing aan een nieuw land, hebben een positieve impact op mijn huidige werk. Het is mijn intentie om deze ervaring te benutten om statushouders te ondersteunen bij hun stappen hier, hun integratie te vergemakkelijken en hen te helpen hun doelen te bereiken.

Een goed voorbeeld van een cultureel verschil deed zich voor bij een jonge vrouw die ik dit jaar begeleidde. In haar land is het zo: als iemand van de gemeente je een functieomschrijving toestuurt dan wil dat zeggen dat je daar geplaatst wordt als werknemer. Dus toen zij ze een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek kreeg via de gemeente, dacht ze dat ze de baan al had. Ze schrok enorm toen ter plekke bleek dat ze eerst nog moest solliciteren. Dat soort dingen zorgt voor onnodig veel frustratie bij beide partijen. Praktische begeleiding kan dit voorkomen.”