Pinksterweekend: reflectie en politieke perspectieven

Heerlijk, zo’n extra lang Pinksterweekend; daar kan ik wel aan wennen! En helemaal omdat er aan het begin van het weekend een klein pakketje in mijn brievenbus lag met een voorjaarsgeschenk van Scalabor. Bloemzaden voor een extra beetje fleurigheid. Zomaar, heel leuk en zeer op prijs gesteld!

Analyse van het hoofdlijnenakkoord

Tijdens dit lange weekend had ik mooi de tijd om eens goed door het hoofdlijnenakkoord van de nieuwe coalitiepartners te gaan. Zoals zovelen want inmiddels word je in alle kranten en talkshows doodgegooid met de beschouwingen en heeft iedereen wel een mening over wat goed en wat minder goed is in het 26 pagina tellend document. Wanneer ik het akkoord vanuit mijn verschillende posities lees kom ik ook positieve en minder positieve zaken tegen; als werkgeversvertegenwoordiger zie ik een aantal hele positieve maatregelen om het vestigingsklimaat te verbeteren maar met mijn Introdans bril op maak ik me zorgen dat men vergeten is dat juist cultuur een belangrijke bijdrage aan datzelfde vestigingsklimaat levert. En als voorzitter van Connectr ben ik blij dat men maatregelen neemt ten aanzien van de leveringszekerheid van energie en het oplossen van netcongestie (netoverbelasting). Maar als toezichthouder van Kinderhulp vind ik het gebrek aan ambitie om het aantal kinderen dat in armoede opgroeit te verminderen, zorgwekkend.

Maatschappelijke zorgen en uitdagingen

Daar komt bij dat dit soort goede doelen enorm veel last gaat krijgen van de extra belasting op de loterijen die juist zoveel geld doneren aan zaken die de overheid niet financiert. En als burger maak ik me zorgen of de financiering van alle maatregelen wel goed geregeld is en vind ik eigenlijk dat het oppakken van de echt grote uitdagingen voor de toekomst uit de weg wordt gegaan.

Maar het akkoord heb ik natuurlijk met name gelezen vanuit Scalabor perspectief. En dan valt op dat het woord arbeidsmarkt maar heel beperkt genoemd wordt. Er wordt wel aangegeven dat werken moet lonen (heel goed), de periode voor de ww gekort wordt (effectief omdat heel veel mensen net voor het einde van de ww een baan vinden), en de zorg aantrekkelijker gemaakt moet worden om in te werken. Maar er wordt niet aangegeven waar die mensen dan vandaan moeten komen. Zo staat er ook nergens hoe we aan arbeidskrachten moeten komen om netcongestie (netoverbelasting) tegen te gaan, meer woningen en infrastructuur te bouwen en veiligheid en defensie te versterken. En wanneer als gevolg van de voorgenomen maatregelen om het vestigingsklimaat te verstevigen de economie verder gaat groeien zijn daar ook meer mensen nodig. Er wordt dan wel aangegeven dat het aantal Rijksambtenaren af zal nemen maar ik geloof niet dat dit de aantallen zijn die de problemen elders gaan oplossen. Koppel dit aan demografische aspecten (meer ouderen, minder jongeren) en een voorgenomen beperking van migratie en we hebben simpelweg te weinig mensen voor de grote opgaven in dit akkoord.

Noodzaak voor meer arbeidskrachten en innovatie

We ontkomen er dan ook niet aan dat we qua economie keuzes moeten gaan maken (boodschappen binnen 10 minuten thuis of stroom in je huis?), de arbeidsproductiviteit moeten verbeteren (inzetten op innovatie en op sectoren die echt iets opleveren) en dat we ervoor moeten zorgen dat iedereen die wil mee kan doen. Het schaap met de 5 poten is op maar er zitten nog 400.000 mensen thuis met een bijstandsuitkering waarvan ongeveer de helft met de juiste begeleiding aan de slag kan.

Omdat de arbeidsmarktinfrastructuur en de rol van sociaal ontwikkelbedrijven hierin niet expliciet in het hoofdlijnenakkoord genoemd worden ga ik ervan uit dat de plannen van het huidige kabinet om de ontwikkelbedrijven te verstevigen en in het hele land werkcentra op te richten, doorgang vindt. Want wanneer het nieuwe kabinet zijn ambities echt waar wil maken hebben we iedereen nodig. Vanuit Scalabor zijn we er in ieder geval klaar voor!