Kansen en uitdagingen in een krappe arbeidsmarkt (blog)
Afgelopen donderdag kopte het hoofdredactioneel commentaar in het Financieele Dagblad; “In deze arbeidsmarkt moet iedereen kunnen werken”. Dat deden ze naar aanleiding van recente cijfers over de banenafspraak waaruit blijkt dat de groei van het aantal banen voor mensen met een arbeidsbeperking stokt. Eerder die week had de krant ook al een groot artikel gepubliceerd met als titel “Bureaucratie belemmert gehandicapte die baan wil”. Op dezelfde dag mocht ik voor een volle zaal op Nationaal Sportcentrum Papendal op uitnodiging van NOC*NSF spreken over diezelfde banenafspraak in relatie tot ontwikkelingen op de arbeidsmarkt.
De huidige stand van zaken
Mijn speech kwam overeen met de boodschap in de twee artikelen van het FD; er zijn grote stappen gezet en steeds meer werkgevers nemen arbeidsgehandicapten aan, maar het is ongelofelijk dat in deze krappe arbeidsmarkt – die nog decennia aan gaat houden – het ons nog steeds niet lukt om een grote groep mensen met een arbeidsbeperking te begeleiden naar passend werk. Sinds de start van de banenafspraak zijn 85.000 banen gecreëerd, wat heel goed nieuws is voor werknemers en werkgevers. Maar er zitten nog steeds 125.000 mensen in het zogenaamde doelgroepenregister die nog niet aan de slag zijn, terwijl er 114 banen zijn voor iedere 100 werkzoekenden en werkgevers moord en brand schreeuwen omdat ze vacatures niet in kunnen vullen. En naast de groep mensen die in het doelgroepregister staat, is er ook nog een hele grote groep die niet geregistreerd staan, maar ook graag aan het werk willen. Dat vraagt inderdaad aanpassingen van zowel werkgever als wetgever, maar wanneer er in mogelijkheden wordt gedacht in plaats van beperkingen is er héél veel mogelijk. Een mooi voorbeeld hiervan is overigens het nieuwe bedrijf scootbezorgd.nl dat samen met een aantal van onze medewerkers pakketjes bezorgd met – de naam zegt het al – de scootmobiel en daardoor van een beperking een sterkte maakt.
Pleidooi voor uitbreiding van de banenafspraak
Wanneer we nog meer inzetten op juist deze groep werkzoekenden worden direct twee van de belangrijkste verkiezingsthema’s getackeld; bestaanszekerheid en migratie. Ook zorgt het ervoor dat we uitdagingen op het gebied van energietransitie, bouw van woningen, tekorten in de zorg en het versterken van veiligheid kunnen oppakken door in deze sectoren vacatures in te vullen. Mijn pleidooi bij NOC*NSF, waar ik overigens met een van mijn helden, Olympisch Kampioene Esther Vergeer, op het podium mocht staan, was dan ook dat we de banenafspraak moeten verlengen én verbreden naar een grotere groep. En het mooie is dat NOC*NSF haar TeamNL huis tijdens de Paralympische Spelen in Parijs in augustus, als podium aanbiedt voor inclusiviteit en de inclusieve arbeidsmarkt! En daar maken we natuurlijk heel graag gebruik van.
Bredere aandacht voor inclusiviteit
Wat heel goed is, is dat het onderwerp van de inclusieve arbeidsmarkt nu dus ook de aandacht krijgt van de financiële pers en organisaties als NOC*NSF. Dat is een hele belangrijke verbreding waardoor we weg komen van al die organisaties die het allemaal al eens zijn over dit onderwerp. Deze verbreding zorgt ervoor dat een grotere groep mensen bereikt wordt en dat ook het economisch aspect van inclusie wordt gezien.
Voorlopers in eigen regio
In onze eigen regio zijn we daar natuurlijk al een hele tijd mee bezig. Dat valt goed te zien in onze eigen banenafspraak cijfers; daar waar landelijk de doelstellingen niet meer bereikt worden, lopen we in onze regio nog voor! En ik denk dat de verhuizing van het Werkgeversservicepunt naar dezelfde locatie als ons arbeidsontwikkelcentrum aan de Bruningweg, voor de toekomst ook een hele belangrijke impuls aan gaat geven, omdat we elkaar daardoor nóg makkelijker kunnen vinden en nóg beter kunnen samenwerken. Met maar één doel voor ogen; zoveel mogelijk mensen begeleiden naar zo passend mogelijk werk. En dat is meer nodig dan ooit, uit sociaal én economisch oogpunt!
