Op de valreep… (blog)
Afgelopen week op de valreep van de vakanties nog een hele reeks aan leuke en interessante gesprekken gevoerd. Met iemand die brancheorganisatie Cedris helpt met haar lobby voor sociaal ontwikkelbedrijven. Met een medewerker van de groenvoorziening over wat er goed gaat maar vooral ook nog beter kan. Met de architecten van ons nieuwe gebouw over de eerste ontwerpen en de kansen van circulair bouwen. Met de directeur van een jeugdzorgorganisatie over wat Scalabor voor jongeren zou kunnen betekenen ten aanzien van werkervaringsplaatsen. Maar ook met een raadslid uit Nijmegen, die meer wilde weten over de kansen op de arbeidsmarkt naar aanleiding van een aantal van mijn opiniestukken. En met de makers van de verschillende Scalabor films over hoe we het Scalabor verhaal nog beter in beeld kunnen brengen. Er zijn immers nog zoveel kansen en mogelijkheden voor ons om op te pakken en we kunnen nog zoveel meer bijdragen dan we nu al doen!
Dat gevoel overheerst wanneer ik terugkijk op de eerste zes maanden van het jaar. Om in sporttermen te spreken, de eerste helft waarin we een aantal grote stappen hebben gezet. We hebben de samenwerking met de gemeenten in de regio voor onbepaalde tijd verlengd en financiële afspraken gemaakt tot en met 2025. Er is goedkeuring om een nieuw gebouw te bouwen aan de Driepoortenweg dat kleiner is maar tegelijkertijd moderner en duurzamer, daardoor worden onze huisvestingslasten lager. En we hebben onze programma’s voor arbeidsontwikkeling voor inwoners die nu nog langs de kant staan, volledig vernieuwd en geïmplementeerd. Meer medewerkers dan ooit werken nu bij reguliere bedrijven en meer dan 100 werkzoekenden zijn begeleid naar een passende – betaalde – baan. In dat kader helpt de krappe arbeidsmarkt ons: werkgevers moeten veel breder kijken naar beschikbare medewerkers om vacatures in te vullen. En dat doen ze dan ook, kijk maar eens naar de doelstellingen ten aanzien van de banenafspraak in onze regio, die zijn met bijna 20% overschreden!
En tegelijkertijd wringt daar ook wel de schoen. De arbeidsmarkt is zo krap dat wij nog veel meer zouden kunnen doen om mensen te begeleiden naar passend werk. In de regio staan volgens het UWV nog 13.000 mensen langs de kant waarvan ongeveer de helft met begeleiding weer aan de slag zou kunnen. De vacatures zijn er, de mensen zijn er maar toch lukt het nog niet om iedereen in kaart te hebben, te begeleiden en te bemiddelen naar werk. En voor diegene die beschut werk nodig heeft, is er ook nog niet veel veranderd: er worden geen indicaties nieuw beschut meer afgegeven en slechts 15% van de doelstelling nieuw beschut heeft een plek. En dat terwijl de faciliteiten, de begeleiding, het geld en het werk er is. De politiek in Den Haag geeft al langer aan dat dit onwenselijk is maar de wet die er zou komen is er nog steeds niet.
Conclusie na de eerste helft, we hebben goed gespeeld maar zouden nog beter kunnen wanneer de omstandigheden wijzigen en we zouden kunnen doorpakken. De wil is er, de noodzaak is er en veel seinen staan op groen. Ik heb dan ook goede moed dat we in de tweede helft van het jaar slagen kunnen maken en een nog groter verschil kunnen maken ten aanzien van de arbeidsmarkt en het bieden van een vangnet voor diegenen die dat nodig hebben. Maar eerst is het rust, vakantietijd. Zelf ben ik niet heel lang weg dit jaar, maar omdat veel lezers wel weg zijn en het wat rustiger is stop ik tot eind augustus met deze blog. Ik wens iedereen een hele goede zomer toe!
