Het werkwoord ’samenwerken’ [blog]

Ik heb altijd geleerd dat samenwerken een werkwoord is: je moet eraan werken, het kost moeite en het gaat niet vanzelf. Toch leert de ervaring dat uit een samenwerking de mooiste dingen kunnen ontstaan. Maar je moet het wel goed doen.

DIGITALE ZEEPKIST
Ook bij Scalabor werken we continu samen, zowel intern als extern. Om leidinggevende- en ondersteunende medewerkers op de hoogte te houden van de laatste ontwikkelingen. En om ons doel – zoveel mogelijk mensen begeleiden naar zo passend mogelijk werk –onder de aandacht te houden, organiseren we periodieke ‘zeepkisten’. Het idee is dat we elkaar ontmoeten en dat ik dan op de zeepkist vertel wat er allemaal gebeurt. De gedachte daarbij is dat we allemaal een deel van de puzzel zien en die ook in handen hebben, maar dat het ook goed is om soms de hele puzzel onder ogen te brengen. Hoe groter de organisatie, hoe lastiger dat is. En helemaal in coronatijd. Dit keer dus wederom geen fysieke zeepkist, maar een digitale. Daar worden we wel steeds beter in (met fantastische voorbereiding van het team), maar wennen zal het nooit. Toch hadden we 130 collega’s bij elkaar en hebben we samen de puzzel weer gelegd. Mooi om iedereen te zien en alle positieve berichten in de chat te lezen!

PARTNERS
Samenwerken doen we natuurlijk ook met klanten. Ik spreek liever van partners; dat geeft de relatie beter weer. Want ook hier werken we samen om meer mensen aan passend werk te helpen. Een partner kan een bedrijf zijn dat producten of diensten afneemt en waar vacatures ingevuld kunnen worden. Maar ook een gemeente die opdrachtgever is voor groenvoorziening en schoonmaak. Maar bijvoorbeeld ook voor arbeidsontwikkeltrajecten om werkzoekenden weer klaar te stomen voor de arbeidsmarkt. Afgelopen week kwamen we met twee bedrijven, waar we al lang mee samenwerken, tot een overeenkomst waardoor nog meer mensen aan het werk kunnen. In beide gevallen duurde de gesprekken daarover best een tijdje. Totdat we teruggingen naar de oorspronkelijke doelstelling en beide kanten alle kaarten op tafel legden. In dat kader had ik afgelopen week ook een goed gesprek met twee wethouders in de regio. Met de vraag: Hoe kunnen we nu betere partners van elkaar zijn en los van beleid, regels (we houden ons natuurlijk wel aan alle regels) en financiën zorgen dat minder mensen in de bijstand zitten? Het is goed om dat soort gesprekken af en toe met de benen op tafel te voeren. Het leidde de dag erna al direct tot een mogelijkheid om 12 statushouders te begeleiden naar een baan in de eigen gemeente! En dat terwijl er nog een vervolg moet komen op het gesprek.

REGIONALE SAMENWERKING
In de regio wordt ook veel samengewerkt. Onder andere in het Werkbedrijf, het regionale arbeidsmarkt overleg. Om te kijken of de samenwerking daar nog beter kan, schoof vorige week Dr. Danielle Braun aan, een bekende corporate antropoloog aan. En alhoewel ik in het begin sceptisch was (een beetje maar hoor) moet ik zeggen dat zij met een aantal vragen en voorbeelden in heel korte tijd een aantal goede dingen boven tafel had. Ook hier ging het weer terug naar de basis: waarom zit je hier, wat wil je bereiken en geldt dat eigenlijk voor iedereen aan tafel?

GROENE METROPOOL REGIO
Terwijl ik dit schrijf zit ik met een schuin oog te kijken naar de startbijeenkomst van de Groene Metropool Regio. Dit is de samenwerking van 18 gemeentes in de regio Arnhem en Nijmegen op het gebied van duurzaamheid, ruimtelijke ordening, bereikbaarheid, toerisme etc. Heel goed dat de gemeentes
hier samen in optrekken, want de meeste van deze onderwerpen zijn gemeentegrens overschrijdend en kun je niet in je eentje oplossen. Bij de nieuwe – verdergaande – samenwerking in de Groene Metropool Regio vraag ik me dan wel af of iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft. Want stiekem lijkt het mij wel mooi wanneer dit een opmaat is voor een fusie tot een grote gemeente. Maar wellicht is dat nog een brug te ver nu. Laten we dan eerst maar focussen op nog beter samenwerken. De rest komt dan wel.