Van wennen aan veranderingen tot complimenten uitdelen [blog]

Ergens midden jaren negentig heb ik een aantal jaren in Saoedi-Arabië gewoond en gewerkt. Het land kent andere wetten en gebruiken dan in de westerse wereld en als gast pas je je dan aan. Ik keek echter wel altijd heel erg uit naar het eerste biertje, een bord spareribs en een bezoek aan de bioscoop bij terugkomst in Nederland. Niet dat je niet zonder alcohol, varkensvlees en een film kan. Maar het feit dat iets verboden is wat voor jou zo normaal is, maakt het verlangen groter. Wanneer ik dan na langere tijd terug in Nederland was moest ik de eerste dagen weer wennen aan andere zaken, zoals vrouwen die autoreden of twee mensen die elkaar publiekelijk een kus gaven. Mijn eerste reactie was: ‘dat mag niet!’. Om er vervolgens weer achter te komen dat dit voor ons de normaalste zaak van de wereld is.

Déjà vu
Na een jaar coronacrisis en lockdown begin ik een déjà vu gevoel te krijgen. Want wat zou je als eerste doen wanneer we het virus de baas zijn? Niet eens iets wereldschokkends, een drankje op een terras, uit eten, op vakantie, naar de film, een feestje bij de buren. En ook nu gebeuren er dingen waarvan je denkt, dat mag helemaal niet. Bijvoorbeeld iemand die na 21.00 uur ’s avonds zonder hond op straat loopt of een tv-programma waar veel mensen in de buurt van elkaar komen (oude films!). Dit doet de huidige situatie dus met ons. Zaken die een jaar geleden nog normaal waren zijn dat nu niet meer en we verlangen naar kleine normale dingen.

Licht aan het einde van de tunnel
Inmiddels hakt deze realiteit er bij ons allemaal in. Iedereen heeft wel familieleden die we al een tijd niet gezien hebben, collega’s die al een jaar preventief thuis zitten of verplicht thuis werken, angst voor besmetting in de supermarkt of in de bus. En als ondernemer en werkgever zie je maandelijks hoe je bedrijf achteruit holt, je liquiditeit verslechtert, je collega’s uit het oog verliest en met samengeknepen billen hoopt dat een positieve test op de werkvloer niet leidt tot meer besmettingen. Het duurt ook allemaal te lang en we hebben er inmiddels allemaal last van. Toch moeten we nog even door. Hoe vervelend ook. Maar er is licht aan het einde van de tunnel, want ook bij Scalabor zijn de eerste medewerkers gevaccineerd.

Complimenten!
Ik begrijp goed dat mensen er op de eerste lentedagen op uit gaan en bijvoorbeeld naar het mooiste stadspark van Nederland gaan, het Sonsbeek Park. Het is niet heel verstandig om met zoveel mensen bij elkaar te zijn, maar wel begrijpelijk. De combinatie van veel mensen en weinig prullenbakken levert wel direct een ander probleem op. Aan het eind van de dag was het park helaas een grote rotzooi. Normaal gesproken zorgen onze Scalabor collega’s er in alle vroegte voor dat het park weer opgeruimd is. Ware het niet dat een positieve test van een medewerker ervoor zorgde dat we vorige week het hele afvalteam uit voorzorg naar huis moesten sturen. Gelukkig konden we vanuit allerlei andere teams toch mensen inzetten (waarvoor veel dank!) zodat Sonsbeek wat later dan gewend er weer prachtig uit zag. En daar waar wij het vervelend vonden dat we iets te laat waren, ontvingen we nog nooit zoveel complimenten. Opeens werd namelijk zichtbaar wat normaliter in alle vroegte gebeurt. En daarmee dus ook hoe belangrijk de bijdrage van onze collega’s is. Heel veel dank voor alle berichten die we mochten ontvangen, ze zijn voor de mannen en vrouwen die zich de afgelopen dagen heel flexibel hebben opgesteld om het voor elkaar te krijgen. Maar ook voor hen die normaal dat werk doen en nu even afwezig moesten zijn. Wij zorgen dat de complimenten hen allen bereiken!

Niet praten over maar praten met
Als ik enthousiast klink dan klopt dat! En ik denk dat ik ook zo klonk toen Tweede Kamerleden Gijs van Dijk en John Kerstens afgelopen week Scalabor bezochten. Met het oog op nieuwe wetgeving rondom de SW wilden zij graag van ons horen hoe een en ander loopt en waar in de toekomst behoefte aan is om zoveel mogelijk mensen passend werk te bieden. Natuurlijk kan ik daar iets over vertellen (graag zelfs) maar het mooiste is om het zelf te zien en persoonlijk te spreken met medewerkers. En dat hebben we dus ook gedaan. Gewoon een rondje gelopen door het bedrijf en met collega’s gesproken want zij zijn de beste ambassadeurs en weten heel goed wat loopt en wat nog beter kan. Sterker nog, ik geloof dat een aantal Gijs en John ook nog stemadvies en feedback op de politiek gegeven heeft! Een goed voorbeeld van niet praten over maar praten met. Heel veel dank dan ook voor het bezoek, dat stellen wij zeer op prijs!