Chocolade, mode, zelfreflectie en een glossy [blog]

In de afgelopen maanden is er hard gewerkt aan een tijdschrift over inclusief ondernemen. Met verhalen over de kansen en mogelijkheden, maar ook over de uitdagingen. En inzicht over de verschillende loketten en partijen; wie moet ik waarvoor hebben? Alles met als doel te laten zien waarom medewerkers die wellicht niet in het perfecte plaatje passen (iedereen dus!) juist van enorme toegevoegde waarde kunnen zijn voor organisaties. Het magazine is een initiatief van het Werkgeversservicepunt, Scalabor, het UWV, 100.000banen en de gemeente Arnhem. Een unieke samenwerking waar ik best wel een beetje trots op ben. En helemaal toen ik afgelopen week de opmaak van het tijdschrift zag. Het is echt heel erg mooi geworden, met prachtige verhalen over mooie werkgevers en werknemers! Onze eigen glossy!! Het tijdschrift is afgelopen dinsdag naar de drukker gegaan en wordt 31 oktober opgeleverd; nog even wachten dus! De lancering is tijdens het grote inclusief ondernemen event van De Normaalste Zaak in het Provinciehuis. Een mooie gebeurtenis voor een mooi magazine!

Zelfreflectie
Eerder in de week mocht ik bij een bijeenkomst van het Meldpunt Pesten en Discrimineren een verhaal doen over inclusiviteit en de voordelen daarvan. De aanwezigen waren onder andere de wethouder van Arnhem en een heel aantal uitzendbureaus en grote organisaties uit de regio. Nu word ik wel vaker gevraagd om iets te komen vertellen over het onderwerp, maar deze keer werd gevraagd om het persoonlijk te maken; waarom vind ik inclusiviteit van belang en hoe is dat zo gekomen? Best een lastige vraag, ook omdat ik het minder makkelijk vind om over mezelf te praten dan over zakelijke onderwerpen! In mijn voorbereiding kwam ik tot de conclusie dat het te doen moet hebben met mijn loopbaan in de internationale hotellerie. In de hotels waar ik werkte was het namelijk heel normaal dat je met veel verschillende collega’s met allemaal verschillende achtergronden uit allerlei verschillende landen samenwerkte. Iedereen deed ertoe en je had allemaal hetzelfde doel voor ogen. In de landen waar ik werkte was ik bovendien opeens de buitenlander en de minderheid. Verschillen worden dan minder groot en inclusiviteit – iedereen doen mee – is de realiteit. Toch wel mooi om even zo in jezelf te duiken en op die manier als ambassadeur op te kunnen treden tijdens dit soort bijeenkomsten.

Mode
Soms heb je in een week opeens een aantal gesprekken waarvan je van te voren niet had verwacht dat ze zo leuk of inspirerend zouden worden. Op woensdag had ik twee van die gesprekken. Het eerste gesprek was met Linda Schoolderman, die ik kende van de FNV maar die in het kader van haar afstudeerproject een interview wilde doen. Dat werd een heel leuk gesprek over Scalabor, over de rol die we hebben en over het belang van mensen een extra steuntje in de rug te geven. Mijn tweede gesprek van de dag was met Sebastiaan Kramer van Arnheim Fashion Group. Via via waren we in contact gebracht. Zij blijken een productieatelier in Arnhem hebben (vlakbij waar wij zitten!) voor de vele modeontwerpers in de stad. En daarvoor zoeken ze medewerkers die kunnen helpen bij het vervaardigen van de kleding. Ze denken dat dat heel goed door mensen met diverse talenten gedaan kan worden, waarbij dit ook nog eens past bij hun bedrijfsfilosofie. Erg leuk, omdat ik denk dat we zeker kunnen helpen en omdat dit een werksoort is die we tot nu toe nog niet veel aan konden bieden!

Chocolade
En ja, in zo’n week heb je ook wel eens dingen waar je wat minder zin in hebt. De begroting is zoiets. Eerlijk is eerlijk, de verschillende afdelingen doen het meeste werk wat betreft de plannen en de doelstellingen. En Rinke Wiegers, onze concerncontroller, vertaalt deze naar de financiële kant van de zaak. Mijn taak is vooral om er dan een geheel verhaal van te maken, zodat het een duidelijk document wordt voor onszelf, voor onze raad van commissarissen en voor de aandeelhouder. Dat betekent dat ik mij een paar dagen tussen de bedrijven door opsluit om teksten te schrijven en de lijn aan te brengen. Intensief werk. Om mijn hoofd tussendoor weer helder te maken loop ik dan vaak met een kop koffie even door het bedrijf heen. Zo kwam ik vrijdag langs de afdeling die eerder gestart was om ook dit jaar weer 50.000 (!) kerstpakketten in te pakken. Altijd weer een feest om te zien hoe dat dan georganiseerd wordt en wat er allemaal voor mooie (en vooral lekkere) dingen de revue passeren voordat ze in een pakket gaan. Het eerste pakket – in een oplage van 1300 – was een deluxe chocoladepakket. Alhoewel ik het alleen maar gezien en niet geproefd heb leverde dat weer genoeg energie op om door te schrijven!