Stof tot nadenken [blog]

Ondanks het feit dat Nederland een welvarend land is en de economie goed draait, zijn er veel mensen die het niet breed hebben, schulden hebben of zelfs in armoede moeten leven. Op de een of andere manier kwam dit onderwerp afgelopen week in een aantal gesprekken naar boven. Zo was ik op maandag bij een vergadering van de raad van toezicht van het Nationaal Fonds Kinderhulp. Dit is een goede doelen fonds dat samen met andere goede doelen probeert iets te doen voor 400.000 (!) kinderen die in Nederland in armoede opgroeien. En op dinsdag was schuldenproblematiek onderwerp van gesprek met Rijnstad en de Arnhemse Dialoog. Deze organisaties proberen samen met andere partijen in de stad een alliantie op te zetten om het probleem in onze eigen regio aan te pakken. Een van de ideeën is om bedrijven te leren hoe ze kunnen signaleren dat een medewerker een schuldenlast heeft en vervolgens uit te leggen wat de verschillende loketten zijn die hierbij behulpzaam kunnen zijn. Binnen Scalabor maken we hiervoor gebruik van een maatschappelijk werker en een budgetcoach via Rijnstad die spreekuren hebben waarbij medewerkers met problemen bij hun kunnen komen. Daarmee bereiken we echter lang niet iedereen en met collega Maud besprak ik hoe we hier in de toekomst mee om kunnen gaan. Het onderwerp kwam ook aan de orde tijdens het bezoek van de Arnhemse fractievoorzitters van de SP en D66. Bij Scalabor zien we veel werkzoekenden die via de gemeenten aan trajecten deelnemen en die vaak al langer in de bijstand zitten. Hoe zou je nu beter kunnen signaleren dat er sprake is van schuldenproblematiek of armoede en wat zou je daar dan al op onze locaties – in samenwerking met de gemeente – aan kunnen doen? De oplossing hebben we nog niet, maar het geeft genoeg stof tot nadenken en wordt zeker vervolgd.

Energie

Op het einde van het gesprek met de fractievoorzitters hebben we nog een ronde gelopen door het bedrijf en het was erg leuk om te zien hoe enthousiast onze medewerkers in gesprek gingen met de politici. Altijd goed wanneer er actief belangstelling getoond wordt en ik krijg zelf veel energie van dit soort rondleidingen waarbij we kunnen laten zien wat er allemaal binnen Scalabor gebeurt. Enthousiasme was er ook in een tweet van een bestuurder van de CNV die op bezoek was geweest voor een gesprek over duurzame inzetbaarheid en aangaf dat we daarbij op de goede weg zijn en ook dat hij steeds meer lachende gezichten bij Scalabor zag. Mooi wanneer buitenstaanders dat zien en helemaal aardig dat ze dat dan vervolgens delen! Eenzelfde positieve energie was er tijdens de zeepkist bijeenkomst waar ik alle medewerkers in leidinggevende en ondersteunende functies mocht bijpraten over de ontwikkelingen en plannen. Tijdens de bijeenkomst heb ik gevraagd of collega’s mee wilden denken over hoe we vanuit Scalabor de enorme hoeveelheid vacatures die er nu zijn, kunnen invullen. Dat leverde hele goede gesprekken op en de aanbevelingen worden nu samengevoegd in één bestand dat volgende week verspreid wordt.

In de schoolbanken

Met het Werkgeversservicepunt hadden we een goed overleg over hetzelfde onderwerp: hoe zorgen we er voor dat zoveel mogelijk vacatures worden ingevuld en dat zoveel mogelijk mensen passend werk vinden? Wij werken daarin nauw samen, maar zouden dat nog beter kunnen doen. Volgens mij hebben we daar afgelopen week een aantal goede afspraken over gemaakt die we in de komende weken gaan implementeren. Om werkgevers nog beter te kunnen helpen bij de invulling van hun arbeidsbehoefte, zijn al onze detacheringsconsulenten afgelopen week begonnen met een training “ambassadeurschap”. Als je niet meer gewend bent om iedere dag in de schoolbanken te zitten, is het best wat om een hele dag weer stil te moeten zitten. Maar uit de positieve verhalen van deelnemers, begrijp ik dat dit goed gelukt was!

Dat kan makkelijker

Om te zorgen dat meer mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk gaan, werkt de overheid met een zogenaamde SROI. Dit betekent dat wanneer de overheid de inkopende partij is van diensten of goederen, ze de verkopende partij vragen om als onderdeel van de overeenkomst een aantal mensen met een diversiteit aan talent in dienst te nemen. Dus als een hovenier groenwerk doet voor een gemeente, wordt gevraagd om dat te doen met iemand uit de doelgroep. Nu was het probleem altijd dat de verschillende overheden – gemeenten, provincie, waterschappen – allemaal hun eigen regels hanteerden hiervoor en werkgevers dus iedere keer weer aan andere eisen moesten voldoen. Dat maakt het er niet makkelijker op! In de provincies Gelderland en Overijssel hebben de overheden nu echter afgesproken om dezelfde methodiek te gebruiken. Goed nieuws en aan mij de schone taak om de verschillende wethouders en gedeputeerden bij ondertekening van het convenant te feliciteren met deze belangrijke stap. Daarbij mocht ik ook positief kritisch zijn want afspreken is 1 ding, je moet vervolgens ook zorgen dat er daadwerkelijk mensen beschikbaar zijn voor deze banen. En daar kunnen wij natuurlijk bij helpen!