De mens achter de cijfertjes [blog]

Ik merk dat wanneer je niet oppast, je zomaar hele dagen in kantoor of in vergaderingen zit waarbij het gaat over beleid, over plannen en over financiën. Allemaal goed bedoeld en noodzakelijk, maar soms net iets te ver van de praktijk. Van de week had ik een aantal van dat soort momenten waarbij de miljoenen en percentages over de tafel vlogen maar waarbij het pas concreet wordt wanneer je je weer even realiseert dat er mensen achter al die getallen zitten. Ziekteverzuimpercentages is er zo eentje. Wij kennen als bedrijf een hoog ziekteverzuim, te hoog eigenlijk. Maar dat percentage daalt gelukkig en nadert nu het landelijk gemiddelde. Mooi. Tot je het percentage in echte mensen omzet en je je realiseert dat er een paar honderd mensen binnen de organisatie (van 2500 medewerkers!) iedere dag vanwege ziekte niet aanwezig is. Vraag is dan heel concreet wat je gaat doen om die collega’s te ondersteunen en te kijken hoe het verzuim kan dalen en niet alleen te kijken naar een daling van een percentage.

Het verhaal achter de cijfertjes

Ander voorbeeld over het verhaal achter de cijfers. Afgelopen week heeft de FNV haar lokale monitor gepresenteerd over de stand van het sociaal beleid van gemeenten. De gemeente Arnhem kreeg daarin een compliment voor de stappen die zij onder andere met het werkgeversservicepunt en Scalabor zet. Hartstikke goed en een mooie stimulans. Als minpunt werd echter genoemd dat er 180 mensen afgelopen jaar zonder loon aan het werk waren. Dat is natuurlijk niet goed. Maar waar het over ging was dat er 180 mensen met behoud van uitkering in trajecten zaten van 6 tot 9 maanden, betaald door de overheid, in het kader van begeleiding richting werk. Dat is weer een heel ander verhaal.

Menselijke fout

Heel vervelend afgelopen week was dat onze salarissen – ondanks de inzet van de salarisadministratie – te laat betaald werden. Een menselijke fout bij een derde partij. Kan gebeuren. Maar voor onze medewerkers, die allerlei verplichtingen hebben op de dag dat normaliter het salaris wordt overgemaakt, is het een groot probleem. Ook al zegt het cijfertje dat er maar een paar uur te laat is overgeboekt, realiteit is dat dit veel mensen onrustig heeft gemaakt en in de problemen heeft gebracht, hoe kortstondig ook. Ook hier gaat het om de mensen achter de cijfers. Complimenten overigens aan collega’s van de salaris- en personeelsadministratie, communicatie en receptie die bezorgde medewerkers aan de telefoon kregen en via Facebook contact hadden. Dat heeft veel onrust weggenomen en was een snelle en goede actie.

Wat gaan we doen?

Zou ik mijn dagen kunnen vullen met besprekingen over beleid en plannen over wat we zouden moeten doen of wat we gaan doen? Dat heeft een toegevoegde waarde maar op een bepaald moment gaat het vooral over het uitvoeren van die plannen. Wat gaan we nu concreet doen? In ons geval, hoe begeleiden we zoveel mogelijk mensen naar zo passend mogelijk werk? Het lastige dan is dat wanneer je wel gaat uitvoeren en snelheid probeert te maken, je vaak wordt teruggefloten omdat het beleid nog niet af is of omdat je je daarmee op iemand anders zijn terrein begeeft. Terwijl in mijn gedachte het doel moet blijven om vacatures in te vullen en mensen aan het werk te krijgen! En snelheid en actie dus gewenst is!

Mensen in plaats van cijfers

Wellicht dat eenzelfde beelden – cijfers in plaats van mensen, beleid in plaats van actie – ook meespeelde in de resultaten van de provinciale verkiezingen afgelopen week. Veel mensen hebben behoefte aan concretisering en willen dat zij weer centraal staan en niet het percentage. Want cijfers kunnen vaak een heel vertekend beeld geven en plannen op papier klinken altijd mooi. Maar wat gaan we nu echt doen?! Blijft het wel vreemd dat veel mensen dan op partijen gestemd hebben die regionaal geen plan of vertegenwoordiging hebben, maar het signaal is een duidelijke.

Waar het echt om gaat

Als ik teveel van dit soort besprekingen heb over beleid en financiën moet ik er soms even tussenuit. Als balans ben ik van de week dan ook veel in het bedrijf geweest. Rondgelopen op de afdelingen verpakkingen en montage, gekeken bij de logistiek, een bezoek gebracht aan de kwekerij en aan de Intratuin (die er met het weer van afgelopen vrijdag fantastisch bij ligt!). Het houdt niet alleen mij met beide voeten op de grond, maar het maakt continu zichtbaar waar het echt om gaat – mensen! Misschien moeten we de nieuwe Statenleden maar eens uitnodigen om hetzelfde rondje te komen lopen!

Two hand handshake friendly,hand in teamwork concept